در اکتبر ۲۰۲۲ دانشکده علوم سیاسی دانشگاه شیکاگو یک ویدئوی تهدید‌آمیز دریافت کرد که به دروغ ادعا می‌کرد یکی از اعضای برجسته نشستی که قرار بود در این دانشکده برگزار شود با حکومت ایران و بخشی از نایاک در ارتباط بوده است. این ویدیو همینطور ادعا می‌کرد که نایاک و حزب دموکرات بخشی از شبکه‌ای هستند که توسط جمهوری اسلامی هدایت می‌شود. پس از گزارش تهدید بمب‌گذاری، تعدادی از حساب‌های کاربری در شبکه‌های اجتماعی که مخالف نایاک بودند شروع به تبلیغ یک روایت کذب کردند که بر اساس آن نایاک پشت تهدید بمب‌گذاری بوده است. پس از این کمپین دروغ٬ این حساب‌های کاربری شروع به ترویج روایت دیگری کردند و گفتند که هیچ تهدیدی برای بمب‌گذاری وجود نداشته است.

از آن زمان، بسیاری از جلسات و برنامه‌های عمومی به دلیل ارسال ایمیل هایی مملو از اتهامات و اطلاعات کذب بدون منبع و پشتوانه به لدانشگاه‌ها و موسسات برگزارکننده لغو شده‌اند. بسیاری از کارشناسان مستقل فرصت بیان نظرات و دیدگاه‌های خود را از دست داده اند. این کمپین‌ها به‌ جای پذیرش تفاوت‌نظر در جامعه ایرانی آمریکایی و احترام به این تفاوت دیدگاه‌ها شروع به حملات شخصی علیه دانشگاهیان ایرانی آمریکایی کردند. این حملات و تهدیدها با هدف جلوگیری از تبادل آزاد افکار صورت می‌گیرد و فقط به نفع کسانی است که می‌خواهند اذهان ما را با اطلاعات کذب کنترل و مهندسی کنند. این حملات برخلاف منافع جامعه ایرانیان در آمریکاست و برای مبارزه مردم ایران جهت دستیابی به حق تعیین سرنوشت به شدت مضر و ویرانگر است.

در نوامبر سال ۲۰۲۲ نشریه خبری آنلاین میدل ایست آی مقاله‌ای درباره روزنامه‌نگاران ایرانی آمریکایی منتشر کرد که به دلیل نحوه پوشش گزارش‌های خود درباره ایران، مورد تهدید و آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. این مقاله بر فرناز فصیحی، خبرنگار نیویورک تایمز تمرکز داشت که به اتهام «دفاع» از جمهوری اسلامی مورد حمله گسترده آنلاین قرار گرفته است. این مقاله همچنین اشاره می‌کند که بسیاری از روزنامه نگاران و فعالان دیگر و تقریباً هر کسی که با نایاک همکاری می‌کند یا با آن مرتبط است، هدف آزار و اذیت‌های مشابه قرار گرفته است.

این تهدیدها و آزار و اذیت‌ها گزارشگران را از انجام وظایف خود باز می‌دارد و دسترسی به گزارش‌های واقع‌بینانه درباره ایران را محدود می‌کند. به‌علاوه، این امر تبادل آزاد آراء و نظرات درباره دستیابی به استراتژی مناسب مبارزه محدود می‌کند، زیرا کارشناسان، روزنامه نگاران و فعالان سیاسی  و مدنی که اگر نظرات جدید یا متفاوتی مطرح کنند، ممکن است هدف آزار و اذیت قرار گیرند.

در ژانویه ۲۰۲۳  شورای شهر سیاتل با حمایت اعضای شورا، دن اشتراوس و دبورا خوارز قطعنامه‌ای را با شماره ۳۲۰۷۸ ارائه کرد. این قطعنامه‌ بر حمایت شهر سیاتل از اعتراضات مسالمت‌آمیزمردم ایران برای دستیابی به حقوق اساسی خود تاکید داشت. این قطعنامه از فرماندار ایالت واشینگتن جی اینسلی و رئیس جمهور جو بایدن و کسب و کارهای مستقر در سیاتل می‌خواست که اقداماتی را برای حمایت از مردم ایران انجام دهند. با این حال، رای‌گیری در مورد این طرح بارها به دلیل تلاش های مداوم برخی از فعالان برای مطرح کردن اتهامات بی‌اساس علیه نایاک و درخواست‌های عجیب نظیر درخواست از پلیس فدرال آمریکا (اف‌بی‌آی) برای تحقیق درباره نایاک به تعویق افتاد.

این تلاش‌ها محصول جانبی یک کمپین انتشار اطلاعات کذب و دروغ‌پراکنی هماهنگ علیه نایاک است و راه‌های واقعی حمایت از  ایرانیان را مسدود می‌کند. البته شورای شهر سیاتل از ادامه این کمپین‌ها علیه نایاک که تلاش داشت ادبیات تهدیدآمیز و ضد دموکراتیک را در قطعنامه این بگنجاند ابراز ناامیدی کرد و در نهایت رای‌گیری درباره این قطعنامه متوقف شد. این اقدامات مانع از فعالیت‌های مدنی و حمایت از ایرانیان نیازمند می‌شود و نتیجه اقدامات کسانی‌ست که هدف‌های دیگری به جای مشارکت در یک بحث سالم، ریشه‌دار و صادقانه در سر دارند.

خوشبختانه بعدتر شورای شهر سیاتل با تلاش نایاک قطعنامه‌ای در حمایت از مردم ایران تصویب کرد و جشن نوروز را هم به رسمیت شناخت.

در سال ۲۰۲۰ برخی فعالین سه سناتور تندروی طرفدار جنگ در سنای ایالات متحده را متقاعد کردند که نامه‌ای به وزارت دادگستری ترامپ بفرستند و از آن بخواهند که در مورد نایاک تحقیق کند. این سه سناتور به دروغ ادعا کردند که فعالیت‌‌ها و دیدگاه‌های نایاک با جمهوری اسلامی ظاهراً هماهنگ است و بنابراین ممکن است نایاک عامل خارجی باشد. البته آنها این اتهام «وفاداری دوگانه» را علیه هیچ یک از سازمان‌ها، کارشناسان و سیاست‌گذاران متعددی که مانند نایاک فکر و عمل می‌کنند ولی از تبار ایرانی نیستند مطرح نکردند.

در مقابل٬ ده‌ها سازمان شناخته شده و افراد شاخص – از جمله سازمان امریکایی مووآن دات اُرگ  و معاون فرماندار وقت واشنگتن، سیروس حبیب – به صورت متحد و هماهنگ از نایاک دفاع کردند.

تلاش سناتور تام کاتن، تد کروز و مایک براون به جایی نرسید و آنها نتوانستند وزارت دادگستری دولت ترامپ را متقاعد کنند که درباره نایاک تحقیق کند. درخواست مشابهی نیز در سال ۲۰۱۰ توسط یک سناتور جنگ‌طلب دیگر به نام جان کیل به دولت ارسال شده بود که آن هم به جایی نرسید. اما فرصت تبلیغاتی علیه نایاک و جنبش ضد جنگ در اختیار گروه‌هایی مانند مجاهدین خلق قرار داد.  

«وفاداری دوگانه»، اتهام خطرناکی است که اغلب علیه جوامع مهاجر به کار می‌رود تا آنها را از مشارکت کامل در دموکراسی بترساند. برخی از فعالان اپوزیسیون در جامعه ایرانی آمریکایی ممکن است این جملات را به این امید ترویج کنند که صداهای ضد جنگ و مستقل را حذف کنند. ولی به یاد داشته باشیم که این ادعاها کل جامعه ایرانی آمریکایی‌ را با هر دیدگاه سیاسی تضعیف می‌کند. این اتهام از کلیشه‌های بیگانه‌هراسی تغذیه می‌شود. تبعیض و تعرض به تمام حقوق مدنی ما را ترویج می‌کند و سبب  مشروعیت‌زدایی از جامعه ما می‌شود و در نتیجه زمینه حذف صدای ایرانی-آمریکایی‌ها از روند دموکراتیک در کشور آمریکا را فراهم می‌کند.